Katten

Hyperthyreoïdie bij de kat

Hyperthyreoïdie oftewel een te snel werkende schildklier is een aandoening die veel voorkomt bij oudere katten. De cellen in het lichaam die verantwoordelijk zijn voor de productie van schildklier hormoon gaan groeien en te snel werken, waardoor er veel meer schildklier hormoon in het bloed komt dan normaal. Het schildklier hormoon zorgt er normaal voor dat de stofwisseling van de kat op een bepaald niveau draait. Als een kat een te grote hoeveelheid schildklier hormoon in zijn bloed heeft, zorgt dit er voor dat de stofwisseling te snel werkt. Hierdoor verbrand de kat veel meer calorieën dan normaal.

Symptomen

• Vermageren
• Verhoogde eetlust
• Onrust
• Meer drinken en plassen
• Braken
• Diarree

In 10 procent van de gevallen is de kat juist sloom en eet hij of zij slecht.

Een kat met hyperthyreoïdie is in principe goed te behandelen en heeft eenzelfde levensverwachting als een gezonde kat.
Drs. M.(Margaux) Kuijlaars

Hoe stellen wij de diagnose?

Middels bloedonderzoek word de hoeveelheid T4 (schildklier hormoon) in het bloed bepaald. Als het T4 gehalte duidelijk te hoog is, dan is de diagnose gesteld. Soms zien wij echter dat de T4 nog binnen de normaal grens is ook al zijn de symptomen van de kat erg verdacht voor hyperthyreoïdie. De T4 waarden in het bloed die schommelen behoorlijk, waardoor de kat met momenten mischien een hoog normaal T4 heeft, en met andere momenten een te hoog T4 heeft. Deze kat is dan alsnog een schildklier patiënt. Ook kunnen andere ziektes er voor zorgen dat de T4 waarden vals laag is, de kat heeft dan en een andere ziekten en een schildklier probleem. Uiteraard zijn er nog meer ziektes die qua symptomen mischien een beetje op hyperthyreoïdie lijken, maar er speelt soms toch echt iets anders dan een te snel werkende schildklier.

Behandeling

Medicatie:

Er zijn medicijnen op de markt die in staat zijn een te snel werkende schildklier af te remmen. Wanneer de kat gediagnosticeerd is met hyperthyreoïdie en u besluit met pilletjes te gaan behandelen dan word er een start dosering ingesteld. Na 3 weken medicatie word er opnieuw bloed afgenomen ter controle van de T4. Indien nodig kan de dosering dan verder aangepast worden. Een behandeling met deze tabletjes is levens lang.

Voor sommige katten kan een speciale oorzalf een oplossing bieden, wanneer de kat absoluut geen pillen is in te geven.

Chirurgie:

Het is in theorie mogelijk om de schildklier van de kat operatie te verwijderen. Dit is echter niet altijd zonder risico’s.

Behandeling met Radioactief Jodium:

Nadat er een schildklierscan gemaakt is krijgt de kat een injectie met radioactief jodium, dit zorgt er voor dat de schildklier minder snel gaat werken. Uiteraard kan deze handeling alleen uitgevoerd worden in specialistencentra. Normaliter is de kat na een behandeling met Radioactief Jodium klachten- en medicijnvrij.

Voeding (Y/D Hills):

De schildklier heeft jodium nodig om T4 te maken. Dit jodium word opgenomen uit de voeding. Het Y/D dieet van Hills is een speciaal ontwikkeld dietvoeder dat arm is aan jodium. Het gebrek aan jodium in het voer zorgt ervoor dat de schildklier veel minder in staat is om T4 aan te maken. Als de kat uitsluitend Y/D krijgt, zou er binnen 3 weken duidelijk een verbetering van de klinische klachten moeten optreden. Helaas mag de kat buiten het dieet om niets eten, omdat het jodium in andere voeders het effect van het Y/D dieet teniet doen.

Artrose bij de kat

Artrose is in feite een ander woord voor slijtage van de gewrichten. Dit kan meerdere oorzaken hebben en wij zien het regelmatig bij oudere dieren. Logisch ook, want door de jaren heen worden de gewrichten natuurlijk veelvuldig belast.

Hoe herkent u artrose bij uw kat?

Bij de kat zijn artroseklachten niet altijd even gemakkelijk te herkennen. Dit is anders bij de hond. Bij de kat uiten de klachten zich vaak in een veranderd gedrag. Meer slapen, minder vaak aan de krabpaal, niet meer op de bank of op het aanrecht springen.

• Stram lopen
• Niet of minder springen
• Meer slapen
• Minder spelen
• Chagrijnig
• Pijnuitingen bij aaien

Artrose is helaas niet te genezen. Maar de klachten kunnen wel beperkt worden. Wanneer u vermoedt dat uw huisdier last heeft van artrose, maak dan een afspraak!

Onderzoek

Een gedegen orthopedisch onderzoek en röntgenfoto’s kunnen artroseklachten aan het licht brengen. Wanneer u twijfelt, bel Mijn Dierenkliniek en maak een afspraak. Onze dierenartsen kunnen u goed informeren.

Behandeling

Een “genezing” van artrose bestaat niet, helaas. Maar de klachten kunnen wel tot een minimum beperkt worden. Er zijn een aantal speerpunten die hierbij belangrijk zijn:

• Pijnstilling
• Voeding
• Voedingssupplementen
• Gewichtsreductie
• Beweging

Pijnstilling

Pijnstilling is absoluut belangrijk. Artrose doet immers pijn en geeft een ontstekingsreactie. Middels specifieke pijnstilling kunnen wij de ontstekingsreacties in de gewrichten verminderen en zodoende de pijn bestrijden.

Voeding

Een uitgebalanceerd dieet kan erg veel bijdragen aan het reduceren van de klachten van artrose. Vooral voeding die rijk is aan omega 3 vetzuren helpen de ontstekingsreacties in de gewrichten te verminderen.

Voedingssupplementen

Voedingssupplementen kunnen goed helpen bij het verminderen van de klachten van artrose. Hoewel wetenschappelijk nog steeds niet goed aangetoond zien wij bij Mijn Dierenkliniek toch wel duidelijk verbetering bij gebruik van supplementen die Glucosaminen en Chondroitine bevatten. Ook essentiële vetzuren (omega 3: visolie) spelen een rol bij het verminderen van artoseklachten. Belangrijk is echter wel de juiste samenstelling en vorm van deze stoffen te gebruiken. Vraag advies aan onze dierenartsen voor het meest geschikte supplement.

Gewichtsreductie

Overgewicht is een onderschat probleem bij artrose. Maar bedenkt u eens, mensen met overgewicht krijgen vaak last van hun gewrichten, dus waarom katten niet? Hoe meer gewicht op de gewrichten “duwt”, hoe eerder artoseklachten. Kom uw kat dan ook even wegen bij ons en vraag ons om advies.

Beweging

Een gedoseerde beweging zoals dat heet kan helpen de artroseklachten te verminderen. Maarja, hoe laat je een kat nu minder bewegen? Dit is natuurlijk erg lastig. Zorg ervoor dat de piekbelasting verdwijnt, dus niet al te lang laten spelen met een muisje of bijvoorbeeld een laserlampje.

Kattenziekte

Kattenziekte is een ernstige infectieuze ziekte bij katten die regelmatig tot de dood kan leiden. Laat daarom uw kat jaarlijks vaccineren.

Kattenziekte komt nog geregeld voor in Nederland. De ziekte heeft ernstige gevolgen voor katten en verspreidt zich snel.

Kattenziekte (Feline panleukopenie) is een infectie van het maag-darmkanaal die veroorzaakt wordt door het Feline parvovirus (FPV).  Katten kunnen geïnfecteerd worden door direct contact met andere katten, of indirect via uitwerpselen, vlooien, of  de mens (via de kleding). Het virus is vrij stabiel en niet erg gevoelig voor de meeste reinigings- en ontsmettingsmiddelen en blijft dan ook lang infectieus in de omgeving. Als u een kat heeft gehad met kattenziekte kan uw huis nog jarenlang “gevaarlijk” zijn voor andere katten.

Symptomen

• Forse buikpijn
• Heftig braken
• Diarree (soms met bloed)
• Uitdroging
• Koorts
• Flink ziek

Het meest opvallend zijn verschijnselen van het maagdarmkanaal: ernstige buikpijn, heftig braken, (soms bloederige) diarree en uitdroging. Katten met kattenziekte hebben koorts en maken een zieke indruk. Door de verminderde weerstand kunnen andere infecties (bijvoorbeeld aan de luchtwegen) het ziektebeeld verergeren.

De behandeling van kattenziekte is moeilijk en bestaat uit het toedienen van antibiotica, ontstekingsremmers, anti-braakmedicatie en diarree-remmers. Infusen moeten de uitdroging tegengaan. Dwangvoederen is soms noodzakelijk bij de kleinste kittens die gemakkelijk en snel verzwakken. Ondanks deze behandeling zal helaas 70-80% van de besmette dieren sterven.

Vaccineren

De bescherming tegen het Feline parvovirus zit in de standaard vaccinatie voor de kat. Dit vaccin moet jaarlijks herhaald worden. Vaccineren voorkomt dat katten deze ziekte krijgen en verder verspreiden. Zorg dat u jaarlijks de gezondheid van uw kat laat controleren bij Mijn Dierenkliniek. Laat uw kat jaarlijks vaccineren en zorg voor regelmatige ontworming en ontvlooing. Maak gerust een afspraak via 071 ‑ 576 40 58 (locatie Boshuizerlaan 26) of 071 ‑ 521 83 93 (locatie Willemstraat 52).

Blaasontsteking bij de kat

Soms merkt u plots aan uw kat dat hij/zij wat onrustig wordt. Dan rent uw kat naar de bak en zit daar wat langer op dan gebruikelijk of doet hij/zij kleine plasjes in uw huis. Soms zelfs ziet u wat bloed bij de urine. In zo’n geval is het raadzaam om de dierenarts even te bellen en een afspraak te maken. Het kan namelijk betekenen dat uw kat een blaasontsteking heeft. Wat dan erg handig kan zijn is om direct wat urine te verzamelen en dat mee te nemen naar uw afspraak.

Bij een blaasontsteking is de blaaswand ontstoken en daardoor uitermate gevoelig: elke druppel urine die vanuit de nieren in de blaas terecht komt wekt een spastische samentrekking van de blaas op. De kat zit dan ook vrijwel continue te persen. Bij blaasontsteking blijft vrijwel geen enkele kat zindelijk. De aandoening komt bij zowel de poes als de kater voor, maar kan voor de kater soms zeer gevaarlijk zijn.

Hoe herkent u een blaasontsteking?

Meestal doet een kat met blaasontsteking heel vaak, kleine plasjes. Soms ziet u wat bloed in de urine. Soms loopt de kat voortdurend te druppelen, of zit de kat continue te persen en komt er niets of slechts een druppeltje. Bij deze verschijnselen laten we de kat altijd komen voor een lichamelijk onderzoek, met het verzoek om wat urine mee te brengen. Bij het lichamelijk onderzoek wordt gecontroleerd of de blaas leeg is of juist overvol.

• Vaker plassen
• Kleine plasjes
• Onrustig gedrag
• Buiten de kattenbak plassen
• Druppelsgewijs plassen
• Bloed in de urine

Kijk een blaasontsteking niet aan, maar maak zo snel mogelijk een afspraak wanneer u vermoedt dat uw kat een blaasontsteking heeft.

Urineonderzoek

Urine kan onderzocht worden om de diagnose (blaasontsteking) met zekerheid te stellen. Tevens wordt gekeken naar de zuurgraad van de urine en de aanwezigheid van eventuele kristallen. Kristallen in de urine betekent namelijk dat uw kat blaasgruis heeft.

Wanneer u zelf urine van uw kat wilt opvangen hebben wij een eenvoudig hulpmiddel voor u. Wij hebben speciale kattenbakkorrels (Katkor®), waarmee gemakkelijk en veilig urine van een kat op te vangen is. Deze korrels zijn van plastic en dat neemt geen vocht op.

Blaasgruis

Blaasgruis kan een gevolg zijn van blaasontsteking, maar is bij de kat vaak juist de veroorzaker. Indien een kater blaasgruis heeft, is de kans op het ontstaan van een plasbuis verstopping aanwezig (zie ook “Plaskater”). Bovendien vormt het gruis een uitstekende voedingsbodem voor infecties. Ook kunnen blaasstenen ontstaan. Blaasgruis moet dan ook grondig bestreden en voorkómen worden, om herhaaldelijk optreden van blaasontstekingen en een verstopping van de plasbuis te voorkomen.

Behandeling

De behandeling van blaasontsteking bestaat meestal uit pijnstilling. Veelal is dit afdoende en ziet u uw kat binnen 3 tot 5 dagen weer helemaal opknappen. In sommige gevallen is het noodzakelijk een bacteriologisch onderzoek te doen, om eventuele bacteriën aan te tonen en op geleide van een zogeheten anti-biogram (gevoeligheidstest) met het juiste type antibioticum de bacteriën aan te pakken.
Blaasgruis gaan we te lijf met een (meestal levenslang) blaasdieet. Dit voer gaat de vorming van gruis tegen en bevat tevens stoffen die al gevormd gruis weer oplossen. Onze assistente kan u hier meer over vertellen.
Slechts in enkele gevallen blijft blaasontsteking, ondanks een grondige behandeling, steeds terugkomen. Dan blijkt er soms sprake te zijn van blaasstenen of van poliepen in de blaas. Een röntgenfoto kan blaasstenen aantonen, poliepen echter vaak niet. Dit kan het best worden onderzocht middels echografisch onderzoek.

Preventie

Zoals aangegeven kan blaasgruis zeker voor de kater gevaarlijk zijn. Gecastreerde katers hebben over het algemeen een wat grotere kans op het ontwikkelen van blaasgruis. Derhalve adviseren wij om uw kater zodra deze gecastreerd is, het Mijn Dierenkliniek dieetvoeding voor de kat te geven. Dit kan blaasgruis helpen te voorkomen.

Suikerziekte (diabetes mellitus) bij de kat

Het is soms best even schrikken voor een eigenaar, wanneer de dierenarts aangeeft dat zijn/haar kat suikerziekte heeft. De ervaring leert echter dat het bijna altijd goed te doen is, zeker wanneer het hele gezin zich ervoor inzet.

Maar wat is suikerziekte nu precies?

In de darmen wordt voedsel afgebroken tot voor het lichaam bruikbare bouw- en brandstoffen. Glucose (suiker) is een brandstof die het lichaam nodig heeft om goed te functioneren. Vanuit de darmen wordt de glucose opgenomen in het bloed en door het hormoon insuline wordt de glucose uit het bloed gehaald om als brandstof te worden gebruikt voor bijv. de spieren en de organen. In het geval van suikerziekte kan het lichaam zelf dus niet voor voldoende insuline zorgen om glucose af te breken tot brandstof voor het lichaam.

In de meeste gevallen is uw kat met diabetes prima in staat een normaal en gelukkig leven te lijden, mits het goed behandeld wordt. Laat mij u hiermee helpen.

– Linsey Aandewiel-Marijnen, diabetesconsulente

Wat voor soort klachten krijgt uw huisdier hiervan?

• Veel drinken
• Veel plassen
• Veel eten
• Vermageren
• Veel slapen
• Slechte, mottige vacht

Hoe komen we tot de diagnose suikerziekte?

In de meeste gevallen valt 1 of meerdere van de bovenstaande symptomen op. Wanneer uw huisdier dit soort klachten heeft is dit voor ons meestal aanleiding om verder onderzoek te gaan doen. We kunnen op de volgende manieren de diagnose van suikerziekte vaststellen.

• Bloedonderzoek
• Urine onderzoek

Op het moment dat een dier suikerziekte heeft zien we in het bloedonderzoek een verhoogde concentratie van glucose. Aan de hand van deze uitslag zullen we het bloed opsturen naar het laboratorium om het fructosamine-gehalte in het bloed te bepalen. Met een fructosamine bepaling kunnen we zien of een dier al langere tijd verhoogde glucoseconcentratie in zijn bloed heeft. Wanneer dit inderdaad het geval is dan heeft uw huisdier suikerziekte.

Ook met een urine-onderzoek kunnen we aanwijzingen vinden voor suikerziekte. Wanneer er glucose wordt gevonden in de urine hebben we een redelijke aanwijzing voor suikerziekte; bloedonderzoek zal dan volgen.

Hoe ontstaat suikerziekte bij een kat?

Er zijn een aantal omstandigheden die er voor kunnen zorgen dat uw kat suikerziekte kan krijgen. Een hele bekende is overgewicht. Een andere bekende is het langdurig gebruik van bepaalde medicijnen zoals corticosteroïden (prednison).

Hoe wordt suikerziekte behandeld?

Suikerziekte dient behandeld te worden door het toedienen van insuline. Het toedienen van de insuline dient te gebeuren op vaste tijdstippen van de dag, met tussenpozen van 12 uur. In de meeste gevallen is uw kat prima in staat een normaal en gelukkig leven te lijden, wanneer het goed is ingesteld. Dit instellen is zeer belangrijk!

Insuline is een middel dat niet zomaar op gevoel gegeven kan worden. Glucosemetingen zijn daarom absoluut noodzakelijk om een dier op de juiste hoeveelheid insuline in te stellen. In het begin van het traject zullen de controles wekelijks zijn, naar mate een dier beter ingesteld is en stabiel is zullen deze controles worden uitgebreid naar maandelijks en uiteindelijk eens per kwartaal of nog langer.